Tarik Bedel-i Nakdisi adıyla alınan yol vergisi ile ilgili olarak son köklü değişiklik, 1525 numaralı Şose ve Köprüler Kanunu ile yapıldı.
• "Türkiye'de, on sekiz yaşından altmış yaşına kadar her erkek nüfus yol mükellefiyetine tabidir.
• Yol mükellefiyeti bedenen ve bizzat çalışmak istemeyenler tarafından nakden ifa edilir.
• Ancak sakatlığı sabit olan fakirler, hayatta beş evladı olanlar, bilumum mekteplerde tahsilde bulunan öğrenciler, silah altındaki ordu ve jandarma askerleri yol mükellefiyetinden muaftır.
• Bir senelik bedeni mükellefiyet ortalama kuvvete sahip bir amelenin on günde yapabileceği iş miktarından ibarettir.
• Nakdi mükellefiyet senede toplam 8 liradır. Buna yol parası denir ve vilayetler genel meclislerince tespit edilecek zamanlarda ve iki eşit taksitte alınır."
1929 yılında 8 lira olarak belirlenen yol vergisi daha sonraki değişikliklerle 12 liraya, 1947 yılından sonra ise 18 liraya kadar yükselmiştir.
Yol vergisi üzerine ilk kanun, 10 maddeden oluşan 102 sayılı Tarik Bedeli Nakdisi Hakkında Kanun 21 Şubat 1921 tarihinde yürürlüğe girmiştir.
Aynı mevzuda 19 Ocak 1925 tarihinde 23 maddeden oluşan 542 sayılı Yol Mükellefiyeti Kanunu çıkartılmıştır.
17 Şubat 1925 tarihinde Aşar Vergisinin kaldırılmasından sonra, Yol Vergisi, kırsal kesimden alınan en önemli vergi haline gelmiştir. Konu hakkında ki önceki kanunların tümü kaldırılarak, bütün hükümler 10 Haziran 1929 tarih ve 1525 sayılı Şose ve Köprüler Kanunu içinde toplanmıştır.